Sorry maar ik moet het gewoon even kwijt
Zij heeft twee maal in 3 dagen een zelfmoordpoging gedaan en de eerste keer werd ze weer uit het ziekenhuis weggezonden en de tweede keer werd zij gelukkig opgenomen want haar poging was de ontploffing van een leven met ellende.
Toen ik haar leerde kennen was ze bezig met een studie maar ze kreeg zoveel angsten omdat mensen onaardig waren op stage dat ze stopte met school, daarna heeft ze nog meer pogingen gedaan om weer naar school te gaan maar steeds mislukte deze.
Ook hebben we een miskraam gehad, iets waar ze heel lang mee zat en ook haar nieuwe poging tot het behalen van een diploma verloren liet gaan.
Na haar school:
Al sinds jaren deed zij nauwelijks iets aan het huishouden.
Naar buiten gaan was te moeilijk voor haar.
Boodschappen werden alleen door mij gedaan
Ze had een kamer vol met huisdieren, die tot de nok vol gevuld was en waardoor het verschrikkelijk stonk. Ondanks meerdere eisen van mijn kant verbeterde de situatie niet. in tegendeel, er kwamen steeds meer ratten, muizen en andere knaagdieren bij.
Ze werd steeds on-realistischer, de mooie gesprekken uit het verleden verdwenen en er werd alleen nog maar over knaagdieren gepraat..... ze veranderde in een soort knaagdierzombie en dit speelde al ruim anderhalf jaar.
Of er werd geruziet over haar inactiviteit van haar leven of we bespraken de ellende met haar ouders of er werd over knaagdieren gepraat door haar (ik haat die walgelijke beesten!) dus eigenlijk heb ik al heel lang geen partner meer maar een soort patiënt in huis.
Betaalde rekeningen niet waardoor hier een enorme stapel van deurwaarders liggen. Ik heb altijd als harde eis gesteld: Ik betaal het eten drinken en huur maar ga maar werken voor je eigen zorgverzekering!
Gewoon om haar hopelijk iets actiever te krijgen maar niets werkte, zelfs niet weinig eten in huis halen. Met geen stok was ze buiten te krijgen behalve als haar ouders weer eens kritiek in het ziekenhuis lagen.
Na haar eerste zelfmoordpoging heb ik haar weer bij mij thuis opgevangen maar na poging twee waarbij mijn toilet, gang en slaapkamer vol met bloed lagen..... is er in mij ook iets geknapt.
Ze had hulp maar die poppendokter heeft geen enkele verbetering in haar leven gebracht, ik heb besloten ook zonder haar in mijn huis verder te gaan want
a) ik wil niet weer een half dode of zelfs lijk vinden. Ik durf niet eens met haar naar de Metro te wandelen want ze heeft het nog steeds over het recht om dood te gaan!!!
b) ten tweede heb ik jarenlang een vriendin gehad die als een parasiet op mijn kosten leefde, mijn huis vervuilde maar nooit opruimde, een afwas deed of een bezem over de vloer haalde. Ik heb om haar te confronteren de ellende ook laten opstapelen maar toen was ze er zelfs nog blind voor. Er heeft maandenlang een vieze afwas in de keuken gestaan, de dierenkamer stinkt verschrikkelijk!!! zelf buren klaagde en de woonkamer was ook een vieze pestbende maar ik weigerde ook nog langer op te ruimen!
Als ik alle afwas had weggewerkt in de afgelopen jaren, dan stond na een aantal dagen weer het vuil opgestapeld. Ook deze actie heeft haar ogen niet geopend.
Ik heb haar een keer vloekend en tierend uit mijn huis gezet, na 10 dagen liet ik haar weer binnen want alles zou volgens haar verbeteren maar niets daarvan. Weer grote rotzooi in huis en een persoon die bij iedere poging tot fatsoenlijk contact om de spullen op te ruimen weer in de slachtofferrol schoot: ik kan het niet, ik ben te moe, ik ben te depressief! Dus liet ik alles staan.... ik dacht dan ziet ze wat ze aan richt....maar deze actie heeft haar ogen niet geopend!!!!
In mijn ogen is mijn vriendin een soort gehandicapte. Ze is ergens heel intelligent en ergens zo onzeker en dom en verlamd door haar depressie dat terug keren naar mijn woning niet mogelijk is.
Ik heb lang genoeg gehad van haar kinderlijke gedrag. Ze neemt geen enkele verantwoordelijkheid en volgens eigen zeggen kan ze helemaal niets! Een zak met haar afval scheurde op balkon en heeft daar maanden gestaan terwijl de buurt er schande van sprak!
Ze heeft een redelijk gezond lichaam en kan fysiek alles alleen haar eigen gedachten: ik kan het niet, ik durf het niet, ik ben te moe laten haar verlammen en ik wil haar absoluut niet meer in huis.
Ze heeft ook nog eens enorme schulden waar ze dringend hulp bij nodig heeft. De deurwaarders stonden al aan de deur vanwege haar zorgverzekering en ze wilde dit voor de rechter brengen maar ze kan helemaal niets uit zichzelf. Ze heeft bij alles begeleiding nodig en dat kan ik haar gewoon niet bieden.
De rekeningen zou ik kunnen betalen maar dan heb ik zelf niets meer te eten, ze moet vanaf nu haar eigen zaken regelen. Ik koppel mezelf helemaal los van haar overleven en ze moet het maar zien.
Ik heb sinds jarenlang betaalt en er alleen maar een berg afval in huis voor terug gekregen. Ik hou van haar zoals ze was maar zoals ze nu is.... is niet degene waarmee ik verder wil.
Ik wil haar wel steunen maar mijn frustratie, wanhoop en verdriet zijn heel erg groot!
Dat probeerde ik ook duidelijk te maken aan haar begeleider maar had niet echt het idee dat er geopende oren stonden. Hij wilde het afkappen want ja ik prijsde haar niet de hemel in maar lijkt me wel heel erg belangrijk dat het duidelijk is dat achter dat lieve gezichtje een mens met meer problemen zit dan zij waarschijnlijk zelf doorziet of wil vertellen.
Ik weet ook niet hoe ik moet reageren naar haar want ergens wil ik haar steunen maar ik moet mezelf beschermen tegen haar wangedrag anders lig ik binnenkort in een kamertje naast haar!!!!!
Topic: Mijn vriendin heeft een zelfmoordpoging gedaan! (gelezen 1310 keer)